به گزارش سایت قطره از بلاغ به نقل از مازند اسپرت، سوخته که دیگر در تهران زندگی می‌کند و در تقسیمات جغرافیایی بر مبنای محل تولدش گلستانی است، در جوتاندارو اولین مدال تاریخ کشتی ایران را در سنگین وزن آسیا گرفت. او 47 سال پیش در هند صاحب گردن آویز زرین آسیا شد و سپس در قهرمانی قاره کهن در کشتی فرنگی شرکت کرد ولی چه پیش از آن طلای خاطره انگیز و چه بعد آن به مدال جهانی رسید. در 1978 در جهانی مکزیکوسیتی نقره‌ای شد و همین رنگ مدال را در مسابقات سال 1981 در اسکوپیه یوگسلاوی سابق بدست آورد.

پس از آن کشتی سنگین وزن ایران در رده بزرگسالان نام و نشانی نداشت و خود را محدود کرد به تک مدال برنز هادی پورعلیجان که در قهرمانی آسیا، آلماتی 2004 به مدال برنز رسید. تازه دو سال بعد در رده جوانان کمیل قاسمی رخ نمایاند و خودش را به سطح بهترین‌های ایران رساند. این پسر با اخلاق جویباری بدون حرف و حاشیه با امیدواری تمرین می‌کرد و رسول خادم را متقاعد کرد تا این جنگنده خام را روانه تاشکند کند و در قهرمانی آسیا شرکت کند. قاسمی مطمئن پیش رفت و فقط در فینال باخت. همان صحنه کافی بود تا کمیل توانایی‌هایش را نشان دهد. در آوردن دوبنده از تن فردین معصومی یل آن روزهای وزن 120 کیلوگرم معجزه بود اما کمیل با اینکه به یک وزن بالاتر رفته بود، جنگید و در میان بهت همگان روانه المپیک 2012 بود.

در آنجا هم بی آنکه امتیازی را بدهد و پس از شکست مقابل اسطوره روس تبار ازبکستانی آیتور تایمازوف در قانون خم گیری سابق، و شکست دادن کشتی گیر بلغاری الاصل امریکایی ها تراول دلاگنف گرد و خاک به راه انداخت و به مدال برنز دنیا دست یافت. بدین ترتیب بهترین نشان تاریخ کشتی مازندران در سنگین وزن بدست آمد. کمیل تبدیل شد به یک ستاره و زندگی اش تغییر کرد اما او عوض نشد که هیچ، محبوبیتش حتی پس از رقابتهای جهانی 2013 بوداپست بیشتر شد. قاسمی به دلاگنف باخت و اشک ریزان به خانه برگشت ولی مصمم بود و پس از اینکه در آسیایی 2014 و در آستانه قزاقستان طلا گرفت، رای موافق خادم را برای رفتن به جهانی تاشکند 2014 گرفت. او در آنجا نمایش درخشانی داشت و بعد از در هم کوبیدن حاجی مراد گاتسالوف کشتی گیر شهیر و پرافتخار روس ها به جنگ طاها آکگل جوان غیور ترک ها رفت. کمیل در دیدار فینال دیر شروع کرد و فقط چند ثانیه کم آورد تا به طلا برسد. کماکان دوبنده اصلی تیم ملی بر تن کمیل بود و با وجود اینکه در بازی‌های آسیایی 2014 در کره جنوبی شرکت داده نشد، اما همگان می دانستند که قاسمی مرد اول سنگین وزن هاست. کمیل اما در دوحه 2015 و در سومین دوره قهرمانی آسیای خود آماده نبود.

مصدومیت زانو داشت و کمی هم بی احتیاط کشتی می‌گرفت. در شرایطی که او از معروفترین کشتی گیران حاضر در قطر بود و برایش طلا را کنار گذاشته بودند روی یک غافلگیری مقهور جسارت آیال لازارف قرقیزستانی شد و نقره گرفت. دوحه انگار برای کمیل شروع یک ناکامی بود که نگاه دوستداران کشتی را در مشهد مقدس بغض آلود کرد. او در وضعیت جسمانی کاملا تحلیل رفته روی تشک رفت و به راحتی مغلوب پرویز هادی و جعفر شمس ناتری شد تا وداعی تلخ و باورنکردنی با رقابتهای جهانی 2015 لاس وگاس امریکا داشته باشد. در آن مسابقات پرویز هادی با نمایشی اسفبار باخت تا همچنان به نظر آید که توان شرکت در رویدادهای بزرگ را ندارد و لازم است تا دوباره کمیل بازگردد.

این در شرایطی است که قاسمی برای اینکه دوبنده تیم ملی را در المپیک 2016 ریو بر تن کند، باید از پس پرویز هادی آذری رقیب چند سال اخیرش، امین طاهری تهرانی نفر دوم جوانان جهان و چهره هایی مثل محمد رضا آذرشکیب البرزی و سید احمد رسولی گلستانی هم بگذرد. جالب اینکه کمیل چند رقیب در خود استان دارد که ترافیک سنگین سنگین وزن ها را در مازندران نمایان می کند. این تعداد سنگین وزن در مازندران که همواره در دو دهه گذشته دستش خالی بود، جذاب است.